دوستان
دوستان ساده بی ادعا
دوستان سفره دلهای ما
دوستان رفته تا کوی خدا
دوستان بی شمار و بی وفا
خنده های بی ریاتان یاد باد
دلخوشی های مجازی یاد باد
رفت فصل خنده های باشکوه
رفت فصل آهنگهای نو
پیر شد این دل شاداب ما
پیر شد سروقد رعنای ما
با من است آن قصه های سوزناک
با من است آن زخم های دردناک
کارد در قلبم زدند با خشم و کینه
من شدم قربانی خاک و آئینه
مطمئن باشیداین همکیشتان
برنخواهد گشت هیچوقت پیشتان
دوستی یعنی وابستگی
وابستگی یعنی مشاهده بازی زندگی ـ آن زمان که باید گریه کنیم، می‌گرییم، وقتی باید بخندییم، می‌خندیم ـ ولی در همه حال از دریچه روح به زندگی می‌نگریم و می‌دانیم حتی این نیز خواهد گذشت
ای دوست
تو را دوست دارم... چونکه محکومم به درک فلسفه حیات.. چونکه زندگی مرا رها نمی کند و من ناگزیر به ادامه آنم... من تو را دوست دارم.. چونکه می خواهم با باران ببارم ؛ با باد آه بکشم رنج جوانه زدن را بچشم تا شاید بهار را دریابم.. من تو را دوست دارم همچون بوسه آفتاب بر پیشانی کوهستان.. همچون نوازش پیکر برهنه نارونها توسط باد