ای شب

آه ای شب تاریک نگفتنی  

تا کی چادر ظلمت به سرکنی 

از چشمهای تو وحشت می چکد 

از نای نازکت شیون شنیدنی است 

با سردی تنت و خم ابروان تو 

بال و پر سحر همیشه شکستنی است 

تصویر صبح محو می شود در نگاه تو  

رحمی بکن آئینه ها هم شکستنی است 

خورشید عشق طلوع نمی کند هرگز 

آه ای ظلمت و تاریکی نگفتنی