خلق و خو
گر به ظاهر چهره اش آرام بود
عمق جانش شورش و طوفان بود
نزد مردم چون گلی خندان بود
اندرونش غصه ها پنهان بود
گر خویشتن بشناسد هر بنده ای
خلق و خویش را نماید چون نبی
آدمی بالاتر است از هر چه هست
جایگاهش را نخواهد داد زدست
ای« پرنده » مهربانی پیشه کن
زین عمل از هرچه طاعت بهتر است
اینم خیلی پر محتوا بود اما چرا وزن و قافیه رو رعایت نکردی؟
مثلا آرام بود و طوفان بود .. آرام و طوفان که هم قافیه نیستن ..
حیف اینننننننننن همه استعداده باید وسواس داشته باشی :)