درخت بی ثمر

ای درخت  بی ثمر ؛ آخر به کی !!! 

تکه تکه کنی با شاخت؛ نسیم   

نیش داری همچو ماران؛ در دهان 

آفت باغم  شده آن زخم زبان

ای که داری مارها در آستین 

جان نیلوفر؛ بنه این حرب و کین 

هم نمک پاشی به داغم ؛ سخت سخت

هم عطش ریزی به باغم ؛ بی هدف 

وهم یک خواب است؛ مثمر گشتنت 

جز خیالات است؛ شیرین گفتنت 

آه؛ ای جوی روان زندگی؛ بگریز زباغ 

این درخت بی ثمر گردیده چاغ  

 

خیالی نیست

چو ما به ره دوست؛ خاکپایی نیست 

در انتظار بلا؛ چشم به راهی نیست 

عنان به عشق سپاریم ؛ بشتابیم 

به خون خویش بشوییم ره اش ؛ خیالی نیست 

من از صحبت  با بهار دانستم 

چون شقایق؛ دل داغداری نیست  

از ظلمت غفلت رها گشته ام  

کجاست دست الهی ؛ قراری نیست 

چنان غرق شدم در تلاطم امواج  

که جز ماهی دریا شدن؛ راهی نیست 

بر دستهای اجل بوسه می زنم   

که  دگر   مرا   شوق برگ و باری نیست 

 

آزمون نهایی

چه مهربانی؛ چه دل نوازی 

چه زیباست با تو عشق بازی 

تو آغاز و پایان هر شعر نابی 

که بنشیند بر دلهای خاکی  

سرانجام از غم دوری تو 

چه رنجور گردم؛ تو خود نیز دانی 

تو را ذره ؛ ذره من ستایم  

مرا با هزاران زخمه نوازی 

چه طولانی گشته آزمون نهایی 

خدایا تو خودباش پایان غایی