ای سرور و سالار ما

در انتظار کسی می مانیم 

به کسی اعتماد می کنیم 

او چهره ای است  

که پر از آبرو است 

و وجودی است که پر از خیرخواهی و نور است 

ما زندانیها؛  امید به او بسته ایم 

او سرور و سالار  ماست 

ما زجر کشیدگانی هستیم  

که هنوز اثر تازیانه بی عدالتی پشتمان را می سوزاند 

گویا سالهاست 

که در دریای ظلمت فرو رفته ایم! 

ای سرور  و سالار ما

بگو از چه راهی نزد تو آییم؟ 

در کدامین راه گام برداریم؟ 

در کدامین دریا سرگردان شویم؟ 

در کدامین آسمان پرواز کنیم؟ 

ما جمله منتظران قدوم تو هستیم 

باز آی

این ماهی دریا آدم شدنی نیست 

این قلب شکسته عاشق شدنی نیست 

باز آی به ساحل باموج خروشان 

کاین عقل خفته بیدار شدنی نیست 

من را به تماشای جنون بر زبر خویش 

این فطرت پاکیزه ویران شدنی نیست 

باید که رهاشد ازپوچی ایام 

عاشق شدن آموز ؛ آدم شدنی نیست  

دوستان

دوستان ساده بی ادعا 

دوستان سفره دلهای ما 

دوستان رفته تا کوی خدا 

دوستان بی شمار و بی وفا 

خنده های بی ریاتان یاد باد 

دلخوشی های مجازی یاد باد 

رفت فصل خنده های باشکوه 

رفت فصل آهنگهای نو  

پیر شد این دل شاداب ما 

پیر شد سروقد رعنای ما 

با من است آن قصه های سوزناک 

با من است آن زخم های دردناک 

کارد در قلبم زدند با خشم و کینه 

من شدم قربانی خاک و آئینه  

مطمئن باشیداین همکیشتان  

برنخواهد گشت هیچوقت پیشتان