نور هشتم

باز هم هوس زیارتت به سر زده  است

ای نور هشتم غریب خفته در وطن

باز هم لبهای تشنه بوسه خواهد از مزار تو  

ای جان و روح مردمان خسته و غریب 

باز هم دستان خسته رو به سوی تو دارد 

تاگیرد قرار؛ در دستان یار مهربان تو 

جان و دلم فدای تو؛ ای نور هشتمین 

می دانی از فراق یار چها بر سرم رود؟ 

غمخانه است این جهان از فراق او 

آن کس که هست با خبر از غم فقط هم اوست 

رفتی تو و رسیدی به عرش کبریاییش  

قربان خاک پای تو؛ ما را زیاد مبر !!!!

تو همنشین یارگشتی ؛ مبارک است 

ما نیز دل به تو بسته ایم با چشم تر 

        

سپیده

قبلاْ ازهمه شما دوستان خوبی که گذرتان به وبلاگ حقیر می افتد عذر خواهی می کنم بخاطر به کار بردن کلمه« من» که در اشعار استفاده می کنم. بعضی مواقع برای حفظ وزن و آهنگ شعر لازمه که از این کلمه  استفاده کرد. 

وقتی که چشمهایم سپیده را می بیند 

قلبم می شکفد ؛ شکوفه ها می چیند 

حتی اگر سخت باشم؛ نرم خواهم شد 

وقتی که چشم من؛ چنین زیبا بین است  

باید زنده باشی تا بفهمی چه می گویم 

بی زندگی فهم شعر کمی سنگین است 

حتی همین شعر ساده و آسان 

بر ذهن مرده ؛ چو کوهی سنگین است 

نجوا کنان نام خدا یاد کنم  

نامی که تا ابد در دلم آهنگین است 

           

فرشته ای که دختر من بود

روحی که آئینه من بود 

ذره ذره شکل می گرفت 

تا عاقبت بر زمین پا نهاد 

دختری که میوه ی جانم بود 

تصویر کوچکی از عشق  

در انتظار آغوش گرم من بود 

موجودی پاک و معصوم 

دنبال سایه ی تاریک من بود 

صدای نازنین و ظریفش  

در حال ترانه ی نام من بود 

آهسته آهسته مرا پیدا کرد 

فرشته ای که دختر ناز من بود